Rozdział 5.

Pierwszą rzeczą, którą poczułam tego ranka był ból brzucha. Na początku myślałam, że jestem głodna. Potem, że chce mi się sikać. Tak, kilka puszek piwa robi swoje. A potem zobaczyłam jakąś wielką łapę leżącą na moim brzuchu. Po chwili zorientowałam się, że należy do Harry'ego. Strząsnęłam szybko jego rękę i spojrzałam w drugą stronę. Obok leżał Liam. Westchnęłam. Wczoraj też obudziłam się koło niego.
Uniosłam się powoli na łokciach i rozejrzałam po pokoju. Na dywanie leżeli przytuleni Zayn, Niall i goły Louis. O matko, co się wczoraj stało? Skrzywiłam się i opadłam na poduszki. Nagle poczułam suchość w gardle. Wody.
Wygramoliłam się z łóżka i wyszłam z pokoju. Zbiegłam po schodach i wpadłam do kuchni. Nalałam sobie wody do szklanki i usiadłam w salonie przed telewizorem. Leciała akurat Księżniczka i żaba. Uśmiechnęłam się. To był jeden z moich ulubionych filmów. Albo i bajek. Na szczęście akurat się zaczynał.
Po dłuższym czasie pojawiły się napisy końcowe. A nikt jeszcze nie wstał. Postanowiłam wziąć prysznic. W końcu wczoraj zapomniałam.
Weszłam do łazienki i zmyłam z siebie wszystko. Potem zęby, ubranie, fryzura, makijaż. Zeszłam na dół. Właśnie zamierzałam coś zjeść, gdy na schodach ujrzałam Zayn'a. Zrobiło mi się gorąco, gdy przypomniały mi się wydarzenia z kawiarni.
-Cześć - mruknęłam i jak gdyby nigdy nic minęłam go.
-Czekaj - powiedział Zayn i złapał mnie za ramię.
Niechętnie się obróciłam.
-Co? - spytałam cicho.
-Chciałem... chciałem cię przeprosić. Za to co wczoraj zrobiłem - powiedział wyraźnie.
Spojrzałam się na niego.
-Żałuję, że tak zrobiłem. Po prostu... - urwał. - Przepraszam.
Popatrzył na mnie z nadzieją. Zerknęłam gdzieś w bok. Zayn nieśmiało mnie przytulił. Po chwili wahania i ja go objęłam.
-Dobra. - mruknęłam.
Złapał mnie za rękę i z uśmiechem na twarzy poprowadził mnie na dół. Siedlismy razem w kuchni.
-Zrobić ci śniadanie? - zapytał.
-Jeśli chcesz. - wzruszyłam ramionami.
-Okeeej. To będą omlety. - wyszczerzył zęby.
Chwilę przyglądałam się uszczęśliwiona jak Zayn krząta się w kuchni.
-Mam pytanie. - zachichotałam.
-Tak?
-Czemu Louis był goły? - uśmiechnęłam się szeroko.
Zayn wybuchnął śmiechem.
-Nie wiem. - przyznał. - I boję się myśleć, co się wydarzyło w nocy.
-Jezuu, nie przesadzaj. Wiesz, że Lou ma głupie pomysły. - uśmiechnęłam się pod nosem.
Nagle coś mi się przypomniało.
-Wiesz co? Umówiłam się dzisiaj z Violet na zakupy. Wiesz kto to jest Violet? - Powiedziałam.
-Nie wiem. - Zayn położył jednego zrobionego omleta na talerz.
-Moja przyjaciółka. No i zapytała się... czy dwóch z was chciałoby iść z nami. - wymamrotałam, teraz trochę zawstydzona.
-Mogę być jednym z tych dwóch.  -To nie było pytanie.
-Właśnie o tobie myślałam. - ucieszyłam się. - I co myślisz o tym, żeby wziąć jeszcze Harry'ego?
-Mi pasuje. - powiedział.
-To dobrze. Dzięki. - Zayn właśnie nałożył mi na talerz ogromnego omleta, posmarowanego dżemem.
Właściwie to miała być podwójna randka. Violet poprosiła mnie, żebym ją z którymś chłopakiem zeswatała i umówiła na podwójną randkę, na której miałam być ja z Zayn'em. Ale nie chciałam mu o tym wspominać, bo było mi głupio. Ciągle nie mogłam uwierzyć w to, że spotykam sie z kimś tak wspaniałym jak Zayn.
Usiadł na przeciwko mnie i zaczęliśmy jeść.

***

Leżeliśmy w szóstkę przed telewizorem. Jedliśmy popcorn i oglądaliśmy jakiś słaby horror. Co chwilę wybuchałam śmiechem z beznadziejnych efektów specjalnych. Nudziliśmy się, ale sprawiało nam przyjemność nabijanie się z tego. W międzyczasie Zayn opowiedział nam o Tiffany - dziewczynie z którą się dzisiaj umówił. Wszyscy mu gratulowaliśmy. Oprócz tego rozmawiałam z Harry'm, który ucieszył się na wieść o randce.

Zamrugałam oczami i wpatrzyłam się w drwala, który właśnie ciął na kawałki ciało dziewczynki. Zachichotałam. Liam spojrzał na mnie z oburzeniem.

-To nie jest powód do śmiechu. - powiedział, udając oburzenie.

-Jest. - zaśmiałam się.

-Przestań! - wrzasnął i rzucił we mnie garścią popcornu.

-Ej! To ty przestań! - krzyknęłam i palnęłam go w ramię.

Liam rzucił we mnie jeszcze raz. I jeszcze raz. I jeszcze. Wstałam i z wrzaskiem pobiegłam do kuchni.

-Nie przyłaź tu potworze! - krzyknęłam do salonu.

Dobiegły mnie głośne śmiechy. I po chwili przybiegł Liam.

-Nie zbliżaj się do mnie! - fuknęłam.

-Nic nie mam! - zaśmiał się i uniósł obie dłonie, pokazując mi, że ma je puste.

-To po co tu przyszedłeś? - założyłam ręce.

-Zapytać cię o coś.

Przekrzywiłam głowę i zaczęłam mu się uważnie przypatrywać.

-Tak? - zapytałam.

-Pójdziesz ze mną na spacer?

Zamrugałam. Co on kombinuje?

-Liam... mogę iść. Ale... - zaczęłam.

-Co?

-Jakby co... to nie jest randka. - wypaliłam.

Liam przygasł trochę, ale nie dał tego po sobie poznać.

-Wieem. - powiedział powoli.

-Tylko musimy wrócić za dwie godziny, bo idę na zakupy. - uśmiechnęłam się.

Chwyciłam Liama za nadgarstek i poszliśmy do salonu.

-Zaraz wracamy! - krzyknęłam i już byliśmy w przedpokoju.

Założyłam wiosenny płaszcz, mimo że był koniec marca i ciągle było chłodno. Wyszliśmy.

-Gdzie idziemy? - zapytałam.

-Umiesz grać w tenis? - zapytał Liam.

-Takiego... na boisku? - upewniłam się.

-Tak. - zaśmiał się. - Jak chcesz to możemy pograć.

-Jasne! - ucieszyłam się.

Dziesięć minut zajęło nam dotarcie do boiska. Wypożyczyliśmy paletki i piłki i zaczęliśmy grę.

***

Po godzinie męczącej gry oddaliśmy sprzęt i usiedliśmy w pobliskiej kawiarni. Liam kupił nam po soku pomarańczowym i batonie czekoladowym.

-I jak ci się podobało? - zapytał.

-Byłoby fajnie, gdybyś... - zaczęłam.

-Co?

-Nie celował mi ciągle w łeb. - skrzywiłam się teatralnie.

-Nie celowałem. - wybuchnął śmiechem.

-Ja tam wiem swoje. - zmarszczyłam brwi.

Pogadaliśmy jeszcze chwilę i zebraliśmy się do domu. W końcu za chwilę miałam iść na zakupy.

Wracając, zadzwoniłam do Violet, aby poinformować ją, kogo ze sobą wezmę. Ucieszyła się.

Weszłam z Liamem do domu i od razu położyliśmy się na kanapie w salonie.

-Jezu, na nic nie mam siły. - jęknęłam.

Poleżałam z dziesięć minut i stwierdziłam, że muszę się odświeżyć po męczącej partii tenisa. W końcu wieczorem wracałam do domu.

-A ty Zayn się zbieraj, za pół godziny wychodzimy. - rzuciłam poduszką w rozwalonego na sofie mulata.

-Nieźle, nieźle Mabel. - wyszczerzył zęby Louis.

-O co ci chodzi? - spytałam zdziwiona.

-Z jednej randki na drugą...

Chwilę zajęło mi ogarnięcie tego co mówi.

-Nie byłam z Liam'em na żadnej randce. - warknęłam.

-Jasne...

-A ty mi się wytłumacz czemu rano byłeś goły, co Lou?? - parsknęłam śmiechem.

-Oj. - zmarszczył brwi Louis. - Obawiam się, że sam nie wiem.

Zaśmiałam się głośno razem z całą resztą i poszłam się przyszykować do randki z Zayn'em. Tak, byłam dumna z tego, że się z nim umówiłam.

 ******************************************************************************************************

Może być?? ;p

Ktoś tu wchodzi w ogóle? Napiszcie chociaż pięć komentarzy, wtedy dodam kolejny rozdział. Po prostu chcę wiedzieć, czy ktoś to wgl czyta. ;p

Pozdrawiam <3